Σε "νυχτερίδα" εξελίχτηκε η "ημερίδα" για την ιστορία του χωριού που διοργάνωσε ο δήμος Ιτάμου, μιας και το μαύρο σκοτάδι κι η απουσία του κόσμου ανάγκασαν το δήμαρχο να ζητάει από τους εισηγητές να "συντομεύουν".
Ωστόσο, ο λόφος του Αγίου Αθανασίου φιλόξενος, οι λιγοστοί ακροατές υπομονετικοί, οι εισηγητές ενδιαφέροντες:
-Ο κ. Μπάμπης Ιντζεσίλογλου (ο Μανόλης Ανδρόνικος της Σέκλιζας) για άλλη μια φορά στην εισαγωγή του ανέφερε πως τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν πως η ζωή στην αρχαία πόλη σταμάτησε βίαια (πυρκαγιά) πριν από το χρονικό διάστημα στο οποίο αναφέρουν οι γραπτές πηγές πως η αρχαία Καλλίθηρα απέκρουσε στρατιωτική επίθεση.
Με την εισήγησή του κατάφερε να ζωντανέψει στο μυαλό μας μια καθημερινή μέρα της ζωής στον αρχαίο οικισμό και να μας γνωρίσει με αρχαίους προγόνους μας, όπως ο Αρμόλαος.
-Ο τωρινός επιβλέπων των σωστικών ανασκαφών αρχαιολόγος μίλησε για τον "πιθανό" μηκυναϊκό θολωτό τάφο που βρίσκεται στη θέση Ξηρόκαμπος (στο δρόμο προς Ραχούλα δεξιά). Μας επισήμανε τη σχεδόν μηδενική οικοδομική δραστηριότητα στο χωριό μας, με εξαίρεση την εκσκαφή βόθρων.
-Ενώ, οι επιβλέποντες των βυζαντινών μνημείων μίλησαν για το κάστρο της εποχής του Ιουστινιανού που βρίσκεται στο λόφο του Αγίου Αθανασίου και πρότειναν την εκσκαφή εντός του, καθώς και την απομάκρυνση των δέντρων που "πιέζουν" το τείχος. Ελπίζουμε να μην κυριαρχήσουν τα τείχη και να μείνει χώρος για δέντρα στο τοπίο...
-Κι ύστερα το "ιστορικό άλμα". Από τον 6ο αι. μ.Χ. στο 18ο αιώνα. Μάθαμε για μια Μονή (Πέτρας) που σε ρόλο "τσιφλικά" ήρθε σε ρήξη με Σεκλιζιώτες που κατοικούσαν εντός ιδιοκτησιών της στις παρυφές του λόφου του Αγ. Αθανασίου, αφού δεν της πλήρωναν "ενοίκιο".
-Κι ύστερα ένα ακόμα χρονικό άλμα, όπως γίνεται συνήθως στην ιστορική μας γνώση: Η Σέκλιζα το 1940 και στον Εμφύλιο. Δύσκολα πράγματα για μια δύσκολη περίοδο. [διαβάστε εδώ την εισήγηση]
Καλή προσπάθεια (ελπίζουμε τα πρακτικά της "ημερίδας" να δημοσιοποιηθούν). Αλλά παραμένουν ιστορικά κενά, όπως:
-Η Σερβοκρατία (1342)
-Η τσιφλικοκρατία (Πώς είναι να σε ορίζει ο μπέης και το σόι του;)
-Το αγροτικό ζήτημα (Αγώνες για την απόκτηση αγροτικής ιδιοκτησίας) κι η απαλλοτρίωση (1920-25)
-Ιδεολογικοί προβληματισμοί και κοινωνικοί αγώνες στο Μεσοπόλεμο (1930-40)
-κλπ κλπ
Η τοπική ιστορία περιμένει να βουτήξουμε μέσα της για να αναδυθούμε στο παρόν με μια άλλη ματιά προς το μέλλον.
ΥΓ
Την ώρα που στον Άγιο Αθανάσιο περιγραφόταν η ζωή στο χωριό στο πέρασμα των χρόνων, ακουγόταν ένα εκσκαφτικό μηχάνημα σε κεντρικό οικόπεδο του χωριού εντός του οποίου υπάρχει ακόμη ένα παλιό διώροφο πλίθινο σπίτι. Ήδη, την ώρα που ανεβαίναμε προς το λόφο είχαν κόψει από τη βόρεια πλευρά του τα δέντρα και ισοπεδώναν / καθαρίζαν το εσωτερικό του.
Η ζωντανή ιστορία του χωριού μας ισοπεδώνεται σιγά σιγά. Πεθαίνει μαζί με τις προφορικές διηγήσεις των προγόνων μας που ποτέ δεν καταγράφτηκαν και θάβεται στη λήθη, όπως οι συλημένοι τάφοι καλύπτονται με φρέσκο χώμα.
Κι αυτό το σπίτι πόσο ακόμη θα στέκει από μόνο του όρθιο;
Ωστόσο, ο λόφος του Αγίου Αθανασίου φιλόξενος, οι λιγοστοί ακροατές υπομονετικοί, οι εισηγητές ενδιαφέροντες:
-Ο κ. Μπάμπης Ιντζεσίλογλου (ο Μανόλης Ανδρόνικος της Σέκλιζας) για άλλη μια φορά στην εισαγωγή του ανέφερε πως τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν πως η ζωή στην αρχαία πόλη σταμάτησε βίαια (πυρκαγιά) πριν από το χρονικό διάστημα στο οποίο αναφέρουν οι γραπτές πηγές πως η αρχαία Καλλίθηρα απέκρουσε στρατιωτική επίθεση.
Με την εισήγησή του κατάφερε να ζωντανέψει στο μυαλό μας μια καθημερινή μέρα της ζωής στον αρχαίο οικισμό και να μας γνωρίσει με αρχαίους προγόνους μας, όπως ο Αρμόλαος.
-Ο τωρινός επιβλέπων των σωστικών ανασκαφών αρχαιολόγος μίλησε για τον "πιθανό" μηκυναϊκό θολωτό τάφο που βρίσκεται στη θέση Ξηρόκαμπος (στο δρόμο προς Ραχούλα δεξιά). Μας επισήμανε τη σχεδόν μηδενική οικοδομική δραστηριότητα στο χωριό μας, με εξαίρεση την εκσκαφή βόθρων.
-Ενώ, οι επιβλέποντες των βυζαντινών μνημείων μίλησαν για το κάστρο της εποχής του Ιουστινιανού που βρίσκεται στο λόφο του Αγίου Αθανασίου και πρότειναν την εκσκαφή εντός του, καθώς και την απομάκρυνση των δέντρων που "πιέζουν" το τείχος. Ελπίζουμε να μην κυριαρχήσουν τα τείχη και να μείνει χώρος για δέντρα στο τοπίο...
-Κι ύστερα το "ιστορικό άλμα". Από τον 6ο αι. μ.Χ. στο 18ο αιώνα. Μάθαμε για μια Μονή (Πέτρας) που σε ρόλο "τσιφλικά" ήρθε σε ρήξη με Σεκλιζιώτες που κατοικούσαν εντός ιδιοκτησιών της στις παρυφές του λόφου του Αγ. Αθανασίου, αφού δεν της πλήρωναν "ενοίκιο".
-Κι ύστερα ένα ακόμα χρονικό άλμα, όπως γίνεται συνήθως στην ιστορική μας γνώση: Η Σέκλιζα το 1940 και στον Εμφύλιο. Δύσκολα πράγματα για μια δύσκολη περίοδο. [διαβάστε εδώ την εισήγηση]
Καλή προσπάθεια (ελπίζουμε τα πρακτικά της "ημερίδας" να δημοσιοποιηθούν). Αλλά παραμένουν ιστορικά κενά, όπως:
-Η Σερβοκρατία (1342)
-Η τσιφλικοκρατία (Πώς είναι να σε ορίζει ο μπέης και το σόι του;)
-Το αγροτικό ζήτημα (Αγώνες για την απόκτηση αγροτικής ιδιοκτησίας) κι η απαλλοτρίωση (1920-25)
-Ιδεολογικοί προβληματισμοί και κοινωνικοί αγώνες στο Μεσοπόλεμο (1930-40)
-κλπ κλπ
Η τοπική ιστορία περιμένει να βουτήξουμε μέσα της για να αναδυθούμε στο παρόν με μια άλλη ματιά προς το μέλλον.
ΥΓ
Την ώρα που στον Άγιο Αθανάσιο περιγραφόταν η ζωή στο χωριό στο πέρασμα των χρόνων, ακουγόταν ένα εκσκαφτικό μηχάνημα σε κεντρικό οικόπεδο του χωριού εντός του οποίου υπάρχει ακόμη ένα παλιό διώροφο πλίθινο σπίτι. Ήδη, την ώρα που ανεβαίναμε προς το λόφο είχαν κόψει από τη βόρεια πλευρά του τα δέντρα και ισοπεδώναν / καθαρίζαν το εσωτερικό του.
Η ζωντανή ιστορία του χωριού μας ισοπεδώνεται σιγά σιγά. Πεθαίνει μαζί με τις προφορικές διηγήσεις των προγόνων μας που ποτέ δεν καταγράφτηκαν και θάβεται στη λήθη, όπως οι συλημένοι τάφοι καλύπτονται με φρέσκο χώμα.
Κι αυτό το σπίτι πόσο ακόμη θα στέκει από μόνο του όρθιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου