οι λέξεις ...ο κόσμος όλος
καταλαχού
...θα πει τυχαία, κατά σύμπτωση, κατά τύχη. Από το μεσαιωνικό ρ.καταλαχαίνω (συναντώ, βρίσκομαι κάπου), με την επίδραση των επιρρημάτων σε -ού, π.χ. απανταχού.
σε παραμύθια:
"Καταλαχού, όταν γέννησε η βασίλισσα, έκαμε και παιδί και κορίτσι..."
σε παιδικό ποίημα:
"Η Αλουπού διαβαίνοντας καταλαχού απέκει / τον βλέπει. κοντοστέκει η παραπονηρή" (Ι. Βηλαράς)
στην Οδύσσεια:
"οι μούλοι, που ο αφέντης έσπειρε καταλαχού στα καρπερά ταξίδια" (Ν. Καζαντζάκης)
αλλού:
"Οι διαστρεμμένοι ορίζουν σήμερα την πλάση. / Μονάχα πού και πού θα βρεις, καταλαχού / μια αγνή ψυχή που ακόμα δεν έχει χαλάσει. / Κανένας δεν τιμάει την πόρτα του φτωχού" (Γ. Κοτζιούλας, έμμετρο γράμμα προς το Γ. Σκαρίμπα)
καταλαχού
...θα πει τυχαία, κατά σύμπτωση, κατά τύχη. Από το μεσαιωνικό ρ.καταλαχαίνω (συναντώ, βρίσκομαι κάπου), με την επίδραση των επιρρημάτων σε -ού, π.χ. απανταχού.
σε παραμύθια:
"Καταλαχού, όταν γέννησε η βασίλισσα, έκαμε και παιδί και κορίτσι..."
σε παιδικό ποίημα:
"Η Αλουπού διαβαίνοντας καταλαχού απέκει / τον βλέπει. κοντοστέκει η παραπονηρή" (Ι. Βηλαράς)
στην Οδύσσεια:
"οι μούλοι, που ο αφέντης έσπειρε καταλαχού στα καρπερά ταξίδια" (Ν. Καζαντζάκης)
αλλού:
"Οι διαστρεμμένοι ορίζουν σήμερα την πλάση. / Μονάχα πού και πού θα βρεις, καταλαχού / μια αγνή ψυχή που ακόμα δεν έχει χαλάσει. / Κανένας δεν τιμάει την πόρτα του φτωχού" (Γ. Κοτζιούλας, έμμετρο γράμμα προς το Γ. Σκαρίμπα)
Νίκος Σαραντάκος, Λέξεις που χάνονται, Το Βήμα, 2013
