Σας παρουσιάζουμε τη δημοσιοποίηση ενός ακόμα νέου που ασχολείται με την ποίηση:
Κάπου, στους πρόποδες ενός λόφου ή
βαθιά μέσα σ’ ένα δάσος
ξεχασμένο στη βικτωριανή εποχή,
υπάρχει ένα πράσινο σπίτι.
Το ξέρω, το βλέπω στα όνειρά μου∙
όλοι κάποτε έχουμε δει στα όνειρά μας
ένα πράσινο σπίτι (με ένα δέντρο δίπλα απαραίτητα).
Είναι σαν έναν εφιαλτικό πίνακα ζωγραφικής
ενός εξπρεσιονιστή.
Παραμένει ένα αίνιγμα.
Το πράσινο σπίτι δεν έχω καταφέρει να το πλησιάσω
ποτέ (το όνειρο τελείωνε μόλις έφτανα μπροστά).
Φαντάζομαι όμως, ότι είναι γεμάτο μούχλα και
ακαταστασία, με παλιά κουρέλια,
με σαπιοκρέβατα, με ξεθωριασμένα μπαούλα,
κατοικημένα από πάμπολλες αράχνες και νεκροκεφαλές.
Ίσως υπάρχει στο πίσω μέρος ένας κήπος, με αρχαία ανάγλυφα
αγάλματα,
που κρύβει τάφους μέσα σε κατακόμβες,
ίσως, υπάρχει και μια αμύθητη περιουσία
ή ένας θησαυρός.
Ίσως, αντί γι’ αυτά, υπάρχει ένα πηγάδι ευχών ή ένα συντριβάνι όπου
μαζεύονται πολλά πουλιά (οι μόνοι κάτοικοι πλέον).
Ίσως κάποτε, μπορέσω να σας απαντήσω σε όλα αυτά,
αν το όνειρο μ’ αφήσει να προχωρήσω∙
ή αν βρω τους χαμένους ανθρώπους από το πράσινο σπίτι
περπατώντας κάπου τυχαία, μια τυχαία μέρα, ανυποψίαστος.
Ίσως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου