Την περασμένη Τετάρτη, 8 Μάρτη, ο Σύλλογος Γυναικών Σέκλιζας διοργάνωσε την καθιερωμένη εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας.
(αναλυτικά ο χαιρετισμός της Κοινοτικής-Λαϊκής Βιβλιοθήκης Καλλιθήρου:)
«Ο φεμινισμός είναι ένας γυναικείος εξανθρωπισμός, που θέλει να
επανορθώσει μια προαιώνια αδικία που διεπράττετο στο πρόσωπο της
γυναίκας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο εκπαιδευτικός, συγγραφέας και
πολιτικός Δημήτρης Γληνός.
Εμείς θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι πρόκειται για εξανθρωπισμό ολόκληρης της κοινωνίας, η οποία ασφαλώς έγινε πιο έντιμη, πιο αληθινή και πιο δημοκρατική με την αναγνώριση της ισοτιμίας των δύο φίλων.
Η Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου.
Πώς φτάσαμε, όμως, ως εδώ;
Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της στις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ , οι οποίες ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερη αμοιβή. Για πρώτη φορά παραχωρήθηκε δικαίωμα ψήφου στις Αγγλίδες το 1869, ενώ στη χώρα μας το 1920 ιδρύεται ο «Σύνδεσμος για τα δικαιώματα της γυναίκας». Το 1928 η Ελληνίδα ψηφίζει για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές και το 1952 αποκτά επίσημα πολιτικά δικαιώματα σε βουλευτικές εκλογές. Παρόλα αυτά, μόλις το 1975 το Ελληνικό Σύνταγμα κατοχυρώνει επίσημα την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Αναθεωρείται, έτσι, το οικογενειακό Δίκαιο και αποκαθίσταται η θέση της γυναίκας.
Στο σημερινό πολιτισμένο κόσμο είναι ευχάριστη η διαπίστωση ότι και στον τόπο μας η γυναίκα κέρδισε πολλά. Οδηγήθηκε στην πρόοδο σε όλα τα επίπεδα, καθώς διακρίνεται στον πολιτικό στίβο, ξεχωρίζει στην επιστημονική έρευνα, ανταμείβεται στο χώρο της τέχνης, είναι πνευματικά καλλιεργημένη και υπολογίζεται ως προσωπικότητα.
Όσον αφορά το χωριό μας, τη Σέκλιζα, αποδείχτηκε από πολύ παλιά ότι οι γυναίκες είχαν ανήσυχο πνεύμα και ήταν δραστηριοποιημένες τόσο στο κοινωνικό όσο και πολιτικό γίγνεσθαι. Ήδη από το 1978 η Ντανοπούλου Ευτυχία, η Σοφία Παπαλέξη, η Σοφία Κυρίτση, η Σοφία Κολοκύθα και η Έλλη Γκαζούνη ίδρυσαν το «Σύλλογο Γυναικών». Στο χώρο της εκπαίδευσης η πρώτη γυναίκα που φοίτησε στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ήταν η Ευαγγελία Φυτσιλή (εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης) και ακολούθησαν και πολλές άλλες οι οποίες απέκτησαν πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Κάθε γυναίκα, λοιπόν, οφείλει να πιστεύει στον εαυτό της, να κάνει όνειρα και να αγωνίζεται για την πραγμάτωσή τους.
Και για το τέλος, ας θυμηθούμε τα λόγια του Γάλλου ποιητή Άλφρεντ Ντε Μισέ:
«Ο μύθος της αναδυόμενης Αφροδίτης μας δείχνει ότι όσο ωραία κι αν είναι μια γυναίκα, πρέπει να έχει λίγο αλάτι στο πνεύμα και λίγη τρικυμία στην καρδιά».
(αναλυτικά ο χαιρετισμός της Κοινοτικής-Λαϊκής Βιβλιοθήκης Καλλιθήρου:)
Εμείς θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι πρόκειται για εξανθρωπισμό ολόκληρης της κοινωνίας, η οποία ασφαλώς έγινε πιο έντιμη, πιο αληθινή και πιο δημοκρατική με την αναγνώριση της ισοτιμίας των δύο φίλων.
Η Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου.
Πώς φτάσαμε, όμως, ως εδώ;
Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της στις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ , οι οποίες ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερη αμοιβή. Για πρώτη φορά παραχωρήθηκε δικαίωμα ψήφου στις Αγγλίδες το 1869, ενώ στη χώρα μας το 1920 ιδρύεται ο «Σύνδεσμος για τα δικαιώματα της γυναίκας». Το 1928 η Ελληνίδα ψηφίζει για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές και το 1952 αποκτά επίσημα πολιτικά δικαιώματα σε βουλευτικές εκλογές. Παρόλα αυτά, μόλις το 1975 το Ελληνικό Σύνταγμα κατοχυρώνει επίσημα την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Αναθεωρείται, έτσι, το οικογενειακό Δίκαιο και αποκαθίσταται η θέση της γυναίκας.
Στο σημερινό πολιτισμένο κόσμο είναι ευχάριστη η διαπίστωση ότι και στον τόπο μας η γυναίκα κέρδισε πολλά. Οδηγήθηκε στην πρόοδο σε όλα τα επίπεδα, καθώς διακρίνεται στον πολιτικό στίβο, ξεχωρίζει στην επιστημονική έρευνα, ανταμείβεται στο χώρο της τέχνης, είναι πνευματικά καλλιεργημένη και υπολογίζεται ως προσωπικότητα.
Όσον αφορά το χωριό μας, τη Σέκλιζα, αποδείχτηκε από πολύ παλιά ότι οι γυναίκες είχαν ανήσυχο πνεύμα και ήταν δραστηριοποιημένες τόσο στο κοινωνικό όσο και πολιτικό γίγνεσθαι. Ήδη από το 1978 η Ντανοπούλου Ευτυχία, η Σοφία Παπαλέξη, η Σοφία Κυρίτση, η Σοφία Κολοκύθα και η Έλλη Γκαζούνη ίδρυσαν το «Σύλλογο Γυναικών». Στο χώρο της εκπαίδευσης η πρώτη γυναίκα που φοίτησε στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ήταν η Ευαγγελία Φυτσιλή (εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης) και ακολούθησαν και πολλές άλλες οι οποίες απέκτησαν πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Κάθε γυναίκα, λοιπόν, οφείλει να πιστεύει στον εαυτό της, να κάνει όνειρα και να αγωνίζεται για την πραγμάτωσή τους.
Και για το τέλος, ας θυμηθούμε τα λόγια του Γάλλου ποιητή Άλφρεντ Ντε Μισέ:
«Ο μύθος της αναδυόμενης Αφροδίτης μας δείχνει ότι όσο ωραία κι αν είναι μια γυναίκα, πρέπει να έχει λίγο αλάτι στο πνεύμα και λίγη τρικυμία στην καρδιά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου