ή φωτορεπορτάζ σε δάσος βελανιδιάς,
,όπου φύτρωσε ένα μουχλιασμένο, παρατημένο τσιμεντένιο, λεηλατημένο, άδειο, αχρησιμοποίητο κτίριο
και τις βάσεις για προέκταση.
που σου κρύβει κάποιες κερκίδες θεατών, σκηνή με εξαιρετική ακουστική (να χαίρεσαι ν' ακούς τη φωνή σου)
Αλήθεια,
ως προς τι τόσο τσιμέντο, τόσα οικοδομικά υλικά;
Πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιηθεί ως χώρος πολιτισμού;
Παραίτηση, υγρασία, καταστροφή, απογοήτευση, πίκρα.
Ευτυχώς η φύση κυριαρχεί στο χώρο, έναντι του ανθρώπινου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου