Το δάσος βελανιδιάς στο λαγκάδι μας θυμίζει πως τα δέντρα μπορούν να ξεπεράσουν τους αιώνες και να δούνε στη σκιά τους ζωές πολλών ανθρώπων να περνούν ως και να επαναλαμβάνονται σε κύκλο.
Το δέντρο της βελανιδιάς χρειάζεται πολλά χρόνια μέχρι να φτάσει να παράγει καρπό. Φανταστείτε πόσων χρόνων είναι τα δέντρα του δάσους. Νεαρά δέντρα, όμως, βλέπουμε; Ανανεώνεται ο πληθυσμός;
Ανάμεσα στα πεσμένα φύλλα παρατηρεί κανείς νεαρά φυτά που προσπαθούν να μεγαλώσουν. Θα γλιτώσουν μάλλον από τα ζώα που πια δε βόσκουν στο χώρο, αλλά ίσως θυσιαστούν παρέα με τα ψηλά χορτάρια τον Μάιο για να γίνει ο χώρος επισκέψιμος.
Προφανώς χρειάζεται κάποιο σχέδιο που δεν υπάρχει (;!)
Είπα να τραβήξω ένα νεαρό φυτό, να το βάλω σε μια γλάστρα στο σπίτι. Δεν ξεκουνιόταν με τίποτα.
Και ποιος να θέλει μια βελανιδιά στον κήπο του; Στο πάρκο; Στην πλατεία; Σε ένα δημόσιο χώρο; (Είναι μία στο δρόμο προς το Κοιμητήριο, σχετικά νεαρή για το είδος της: μνημείο φύσης!) Αργεί, χρόνια πολλά για να μεγαλώσει κι έχει τεράστιο ριζικό σύστημα.
Έτσι κερδίζεται η αιωνιότητα;!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου