Δεν κρατήθηκα. Στην αρχή σκέφτηκα να ονομάσω την ανάρτηση: "the pic[ture] of the day" ή "the quiz of the day", ρωτώντας σας τι νομίζετε πως σέρνει το 4x4. Γιατί κάτι σέρνει...
Αυτό το παιδί ήταν δεδομένο πως δε θα καθόταν στ' αυγά του. Νέος στα μέρη της Πάτρας, αλλά ήδη ετοιμάζει την πρώτη του έκθεση ζωγραφικής στην Ποικίλη Στοά [σχετικό βίντεο].
Αυτό το σπίτι δεν πρέπει να μείνει μόνο στη φωτογραφία. Είναι ένα από τα ελάχιστα παλιά πλίθινα σπίτια που θυμίζει την αρχιτεκτονική του προηγούμενου αιώνα, ενός αγροτικού σπιτιού. Πρόκειται για ένα μνημείο της ιστορίας μας. Θα σωθεί;
Φυτό σαν και της φωτογραφίας θυμόσαστε στο χωριό και σε ποιο σημείο;
Πρόκειται για το "ψαθί" ή "παπύρι" ή "ραγάζι", που λατρεύει το νερό και το χρησιμοποιούσαν οι παλιότεροι μαζί με τα καλάμια για να φτιάξουν ψάθες για τα πατώματα.
Το καλοκαίρι τούτο ήταν λίγο μαύρο και συχνά μας έβγαζε στα νεκροταφεία του χωριού.
Θέλετε η συνήθεια, θέλετε η τύχη ακόμα και στις διακοπές επισκέφτηκα νεκροταφεία. Λίγο διαφορετικά βέβαια τα συγκεκριμένα και μου θύμισαν μια παλιά ανάρτηση που την είχα ονομάσει "ο κήπος των προγόνων", θεωρώντας πως "ο χώρος αυτός -ακόμα και κενός μνημάτων- πρέπει να παραμείνει ως ιστορικό μνημείο, ανέπαφος και ιερός".
Είκοσι χρόνια ήταν αρκετά για να δεθεί με το χωριό μας η δασκάλα με το γλυκό χαμόγελο.
Σχεδόν υπήρξαμε για κείνη η κοσμική ζωή της, μιας και πλέον έχει αποσυρθεί στην Ι.Μ. Χρυσοπηγής στα Χανιά της Κρήτης.
Επέλεξε να περάσει την υπόλοιπη ζωή της στο μοναστήρι της Αγίας Κυριακής, μέσα σε έναν ελαιώνα - "επίγειο παράδεισο". Ντυμένη στα μαύρα ράσα, η αδελφή Θεοφρόνη, αφήνει να καταλάβουμε πως τίποτα δεν άλλαξε, όσα χρόνια κι αν πέρασαν, από το χαμόγελο της. Δεν παύει στιγμή να ρωτά και να ενδιαφέρεται για το χωριό, μιας και κρατά προσωπική επαφή με πολλούς και πολλές ακόμη.[δείτε από το αφιέρωμα της εκπομπής ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ του Σταύρου Θεοδωράκη για την Ι.Μ. Χρυσοπηγής]
Στην ομάδα της Νίκης Βόλου (πρωτάθλημα Γ' Εθνικής) θα παίζει από φέτος ο 18χρονος ποδοσφαιριστής της ΝΕΦΕΛΗΣ Θωμάς Μυριώτης, που, όπως γράφτηκε ,"δοκιμάστηκε από τον Χόρχε Μπάριος και δείχνοντας πολύ καλές εντυπώσεις κέρδισε μια θέση στη φετινή ομάδα της Νίκης. Αγωνίζεται ως περιφερειακός επιθετικός και θεωρείται επένδυση για το μέλλον".
Καλή τύχη, Θωμά!
Εν τω μεταξύ, η παλιά του ομάδα συνεχίζει την προετοιμασία της, δίνοντας το πρώτο φιλικό παιχνίδι...
Εμείς τον γνωρίσαμε ως κορυφή στα βουνά μας, με χιόνια το χειμώνα, δροσιά το καλοκαίρι και μια βρύση κρύο νερό ή ως οικισμό παραθεριστικό.
Υπήρχε από παλιά, δήμος ιστορικός (εν έτει 1883) και πέρασε 12 χρόνια κι από τη δικιά μας ζωή (1998-2010). Και τώρα πάλι πρέπει να τον αντικαταστήσουμε στην ταυτότητά μας, να μείνει μια κορυφή, ένα δέντρο στο βουνό.
Ο "Καλλικράτης" έρχεται, ο δήμος Ιτάμου φεύγει (2011).
Ως γεωπόνοι και φιλόλογοι φαίνεται να θέλουν να εργαστούν οι νέοι/ες του χωριού μας, αν κρίνουμε από τις προτιμήσεις τους στις σπουδές τα τελευταία χρόνια.
Εξάλλου το διαπιστώνει κανείς ακόμη κι από τη συχνή χρήση της εφαρμογής FarmVille στο facebook κι από μικρότερους / ανήλικους χρήστες.
Σε "νυχτερίδα" εξελίχτηκε η "ημερίδα" για την ιστορία του χωριού που διοργάνωσε ο δήμος Ιτάμου, μιας και το μαύρο σκοτάδι κι η απουσία του κόσμου ανάγκασαν το δήμαρχο να ζητάει από τους εισηγητές να "συντομεύουν".
Ωστόσο, ο λόφος του Αγίου Αθανασίου φιλόξενος, οι λιγοστοί ακροατές υπομονετικοί, οι εισηγητές ενδιαφέροντες:
Πάνε κάνα-δυο χρόνια που αναρτήθηκε πανό στο δημαρχείο: Τα Δασικά Τσιφλίκια Να Περάσουν Στο Δήμο Ιτάμου. Μια απόγονος, λέει, της Μπουμπουλίνας κατέχει το δάσος στο Σαραντάπορο κι οι κάτοικοι πληρώνουν σε κείνη δικαιώματα προκειμένου να το ξυλεύουν (με την επίβλεψη του Δασαρχείου).
Μια έκταση μεγάλη. Αρχικά 20.000 και σήμερα 7.000 στρέμματα [σύμφωνα με τον εγγονό της και ιδρυτή του ιδιωτικού Μουσείου Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες], που πέρασε στα χέρια τους μετά από γάμο απογόνου των Μπουμπουλαίων με γόνο των Ζωταίων. Οι Ζωταίοι είχαν αγόρασει την έκταση από τον Αλή Πασά και (προφανώς) κατέχουν τίτλο ιδιοκτησίας.
Υ.Γ. Όταν η Μπουμπουλίνα "συνάντησε" τον Αλή Πασά!;
Στα τελευταία λεπτά του β' αγώνα μπαράζ, το γήπεδο πήρε φωτιά...
Το ουδέτερο 0-0 έσπασε από γκολ των αντιπάλων (82'). Το σφύριγμα της λήξης, όμως, βρήκε τη ΝΕΦΕΛΗ να κάνει το 1-1 και να κερδίζει την (επ)άνοδο στην Α' Ερασιτεχνική κατηγορία.
01.06.10 Νικήτρια με 3-1 η Νεφέλη προχωρά με ελπίδες πολλές προς την άνοδο στην Α' Ερασιτεχνική (φωτο-) . Ο δεύτερος αγώνας θα γίνει το Σάββατο 5 Ιουνίου.
Συχνά, στις διηγήσεις για την εποχή του '40 ακουγόταν η φράση "ήταν στα βουνά". Αυτά τα βουνά, που τα περπάτησαν και τα έζησαν οι πρόγονοί μας έχουν ονόματα.
ΡΕΝΤΙΝΑ (Καρδίτσας)
Λειτούργησε το 1944 Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ.
ΚΟΡΥΣΧΑΔΕΣ (Ευρυτανίας) Το Μάιο του 1944 με τη συμμετοχή 180 εθνοσυμβούλων (που προέκυψαν από τις μυστικές εκλογές του Απρίλη) και 22 αντιπροσώπων της Βουλής του 1936 έλαβαν χώρα οι εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου. Τερματίστηκαν με το "Ψήφισμα των Κορυσχάδων": "...Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημόσιου βίου των Ελλήνων" (άρθρο 2)
Γ. Σιάντος
Ελπίδες, προσδοκίες, όνειρα. Μια νέα Επίδαυρος φάνταζε.
Καλλιτέχνεςδιακόσμησαν τους τοίχους του δημοτικού σχολείου, κι ανάμεσά τους κι ο Δημήτρης Γιολδάσης.
Το φωτογραφικό ρεπορτάζ του Εθνικού Συμβουλίου κάλυψε ο Σπύρος Μελετζής.
ΒΙΝΙΑΝΗ (Ευρυτανίας) Η έδρα της κυβέρνησης του βουνού. Το Μάρτη του 1944 συγκροτήθηκε εδώ η Πολιτική Επιτροπή της Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ).
ΥΓ. Θα μπορούσε το post να αποτελέσει και πρόταση για εκδρομή, με τη συνοδεία ανθρώπων που βίωσαν γεγονότα που περιγράφονται.