Δε θέλω να σας χαλάσω την πρωτομαγιάτικη διάθεση, το χαμόγελο που τσάκισε λίγο το άνω χείλος σας. Πολλά περάσαμε αυτά τα χρόνια που σκοτείνιασαν την ψυχή μας: σαν πλανήτης, σαν χώρα, σαν περιοχή, σαν κοινότητα.
Αλλά, είναι σαν πικραμύγδαλο οι φωτογραφίες, το αποτύπωμα του χρονικού μας περάσματος από αυτό τον τόπο. Ίσως να είναι και η εικόνα τού σήμερα στον τόπο /χώρα που ζούμε: #ρημαδιό.
Ανακοινώθηκε η απογραφή του 2021 (δύο χρόνια πιο μετά). Καλλιθηρο, Σέκλιζα, όπως να το πεις: 797. Αρνητικότατο ρεκόρ. Αν δείτε τον παρακάτω πίνακα, όταν ξαναείχε το χωριό 800 κατοίκους, είχε μπόλικα παιδιά. Τώρα;;;
Άρα, 2031 περιμένουμε 700;
Μετά από δυο χρόνια Covid, το Πάσχα έφερε κόσμο στο χωριό. Γέμισαν αυτοκίνητα οι δρόμοι, γέμισαν τα σπίτια και οι αυλές ανθρώπους.
Ένας καιρός υπέροχος και κοινωνιολογικές παρατηρήσεις, μιας και πλέον είμαστε για τα καλά στη δεκαετία του 2020:
-Αυξάνονται συνεχώς οι εκτάσεις φωτοβολταϊκών αλλά και αμπελιών και μειώνονται οι εκτάσεις βαμβακοκαλλιέργειας.
-Αυξάνονται συνεχώς και εμπλουτίζονται τα καταστήματα στον κεντρικό δρόμο / δημοσιά Σέκλιζα-Ραχούλα (7;). Με συνέπεια να μετατοπίζεται η κεντρική κίνηση της πλατείας προς τα ανατολικά και να διασκορπίζεται κατά μήκος του κεντρικού δρόμου.
-Για άλλη μια φορά διανύουμε, ως Κοινότητα, περίοδο αγρανάπαυσης (ελέω πανδημίας) των συλλογικοτήτων της. Άραγε, ποια Ομάδα, ποια συλλογικότητα θα καταφέρει να βάλει τη σφραγίδα της στη νέα αυτή δύσκολη δεκαετία;
-Μια δεκαετία που όπως φαίνεται θα αποκαλύψει τη δραματική μείωση του μόνιμου πληθυσμού και την υπογεννητικότητα (σύμφωνα με τα γενικότερα στοιχεία για τον νομό Καρδίτσας αλλά και τη δύναμη του Νηπιαγωγείου-Δημοτικού σχολείου).
Έχουμε κάστρο.
Το βυζαντινό κάστρο που απομεινάρια του βρίσκονται στον λόφο του Αγίου Αθανασίου είναι φτιαγμένο από πέτρες της αρχαίας Ακρόπολης και πέτρες του που λείπουν έχουν γίνει θεμέλια τωρινών σπιτιών καθώς και τοίχοι του σχολείου μας.
Δείτε ένα ενδιαφέρον λινκ σχετικά με το κάστρο και παρακολουθήστε το βίντεο με λήψη drone.
Αυτή τη φωτογραφία την έχουμε μεταξύ μας τιτλοφορήσει: οι φυλακισμένες*.
Πρόκειται για ένα μνημείο τοπικής γυναικείας αντίστασης στους Γερμανούς κατακτητές. Διαβάζουμε στο βιβλίο του Απόστολου Στρογγύλη Η Καρδίτσα στην Αντίσταση:
Καλοκαίρι 1944
Μια Τετάρτη στην εβδομαδιαία αγορά, έγινε η μεγάλη κινητοποίηση των γυναικών στην πόλη, από τα κάπως γειτονικά χωριά μας. Επικεφαλής ήταν νέες κοπέλες, γύρω στα είκοσι χρονών. Γύρω τους πλήθος γυναικών από Σέκλιζα, Ραχούλα, Παλιόκαστρο και άλλα χωριά.
Η μεταμφίεση με καραγκούνικες στολές και η χρησιμοποίηση ψεύτικων ονομάτων δε βοήθησαν, γιατί κάποιοι συγγενείς τους από διπλανό χωριό της Σέκλιζας γνώρισαν κάποιες Σεκλιζιώτισσες και τις συνέλαβαν.
Τις συνέλαβαν όλες τις γυναίκες την ώρα που έδιναν στις γερμανικές αρχές κατοχής το υπόμνημα με τα αιτήματά τους.
-Να δοθούν στον κόσμο που πεινάει τα τρόφιμα που στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός.
-Να σταματήσει η τρομοκρατία!
-Όχι στην επιστράτευση Ελλήνων πολιτών για καταναγκαστική εργασία σε γερμανικά στρατόπεδα.
Τις γυναίκες τις έκλεισαν στις φυλακές της Καρδίτσας και τις κράτησαν ομήρους ως την απελευθέρωση. Η απόδραση των γυναικών έγινε την νύχτα που οι Γερμανοί εγκατέλειπαν την Καρδίτσα: 1η Σεπτέμβρη 1944.
Ένας από τους Έλληνες φρουρούς που κρατούσε τα κλειδιά της φυλακής, για να σώσει το δικό του κεφάλι, αφού έβλεπε πως οι Γερμανοί έφευγαν πια, αποφάσισε να τα "παίξει" όλα για όλα. Ξεκλείδωσε την πόρτα της φυλακής, μπήκε στους θαλάμους και είπε στους φυλακισμένους να είναι ψύχραιμοι και χωρίς φασαρία να τον ακολουθήσουν και να δραπετεύσουν όλοι μαζί.
Έτσι κι έγινε. Πριν ξημερώσει, ο ίδιος και οι φυλακισμένοι βγήκαν αθόρυβα απ' τη φυλακή και έφυγαν. κρύφτηκαν όλη την μέρα και το άλλο βράδυ, αφού οι Γερμανοί είχαν φύγει, ήρθαν στο χωριό.
___________
*Ο Βασίλης Φυτσιλής, στο βιβλίο του Η Σέκλιζα στους δρόμους του αγώνα, αναφέρει μερικά ονόματα γυναικών που εικονίζονται ή όχι: Χρυσούλα Πατρίκη, Παρασκευή Φυτσιλή, Ευτυχία Μητρογώγου, Παναγιώτα Παπακώστα, Όλγα Παπαλέξη, Δάφνω Καπνιά, Χρύσω Φυτσιλή, Χρυσούλα Κολοβού, Φροσύνη και Κυριακούλα Καραγιώργου, Αγαπούλα Λαγού, Ευτυχία Φυτσιλή-Ντανοπούλου
Ο Χρήστος Παπακώστας αναγνωρίζει ως δεύτερη πάνω αριστερά τη γιαγιά του Όλγα Βαγγελού, σύζυγος Δημήτριου Παπακώστα.
Ο Θανάσης Τσιουμπλέκας αναγνωρίζει την τέταρτη όρθια από αριστερά, τη γιαγιά του (από τη μεριά της μητέρας του) Σοφία Κολοβού.
Ο Θανάσης Καραθύμιος αναγνωρίζει τη Χρύσω Φυτσιλή (αδερφή του παππού του Θανάση Καραθύμιου) την πρώτη καθήμενη κάτω αριστερά.
Όλοι γνωρίζαμε πως κουβαλούσε τη θλίψη, το πένθος του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων. Η αγαπημένη μας δασκάλα Βασιλική Κολιοπούλου (Μοναχή Θεοφρόνη) είχε χάσει τον πατέρα της, αλλά και τον 15χρονο αδερφό της σε μία από τις εκτελέσεις των Γερμανών (13.12.43).
Στη φωτογραφία τη βλέπουμε (αριστερά) με την πενθούσα μητέρα της.
Μπας και καθαριστεί, χρησιμοποιηθεί, αξιοποιηθεί κι αυτό: το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής.
Έχετε περάσει απ' έξω;
[Από ανάγνωση παλιάς τοπικής εφημερίδας, πριν 87 χρόνια.]
18 Σεπτεμβρίου 1934
εφημερίδα Καρδίτσα, φύλλο 626
Αι χρεωλυτικαί δόσεις των κλήρων
Μια διαμαρτυρία κληρούχων Σεκλείζης
Μετέβη εισπράκτωρ [...]
Αρμοδίως ελάβαμεν την πληροφορίαν, ότι ειδικώς διά τους κληρούχους Σεκλείζης εδόθη εντολή να μη ασκηθή πίεσις δια την εξόφλησην των χρεών των επί του παρόντος και μέχρι της πωλήσεως των καπνών των, διότι το κύριο εισόδημα αυτών προέρχεται εκ της παραγωγής του καπνού. Ελάχιστα δε σιτηρά παράγουν ούτοι μή αρκούντα και δι' εξόφλησιν χρεών...
Ανησυχία για την τύχη της γέφυρας, μετά τον Ιανό 2020, αλλά ο Δήμος δηλώνει πως: "δεν είναι και αρμοδιότητα του Δήμου".
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ (προς το τέλος της δημοσίευσης)
Η αμφιβολία για την ποιότητα του πόσιμου νερού έχει ανεβάσει κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια την κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού στο χωριό. Κι όταν το καθημερινό νερό έρχεται στο σπίτι συσκευασμένο, δημιουργείται ένα βουνό άδειων πλαστικών μπουκαλιών.
Μια καλή συνήθεια ήταν η συγκέντρωση αυτών των συσκευασιών στο χώρο του γηπέδου. Κάτι, όμως, δεν πήγε καλά τελευταία στην κεντρική διαχείριση και το βουνό μεγάλωσε.
Τον Μάρτιο διαβάσαμε πως ο Δήμος Καρδίτσας έχει στόχο τη δημιουργία θεματικού πάρκου για τη "μέλισσα" στο Καλλίθηρο.
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας "SOS Bee", που εδρεύει στην Καρδίτσα, είχε προηγηθεί (τον Φεβρουάριο) σχετική συζήτηση.
Ιούνιος και το πάρκο κατοχυρώνεται ...στο Ξινονέρι! [εδώ σχετικό δημοσίευμα]
Ή η Σέκλιζα δεν το ήθελε ή το Ζουλεφκάρι το διεκδίκησε και το κέρδισε.
Φέτος τη Μάχη της Σέκλιζας την τίμησε το Δημοτικό Σχολείο Καλλιθήρου με τον δικό του τρόπο.
Το νερό της Λίμνης Πλαστήρα για ύδρευση φτάνει ως το Ρούσσο.
Ο σχεδιασμός που γίνεται για τη Λίμνη Σμοκόβου θα το φέρνει ως το Ζαΐμι. [εδώ το δημοσίευμα και σχετικός χάρτης].
Εδώ θα μείνουμε με τη γεώτρηση. Ορατό είναι στο νέο υδραγωγείο, στον Ζυγό, το νέο (μπλε) φίλτρο.
[Με αφορμή τον πρόσφατο μεγάλο σεισμό και μια συζήτηση για τη μείωση των μαθητών/μαθητριών του δημοτικού σχολείου, γράφτηκε το παρακάτω κείμενο με στοιχεία από έρευνα του ίδιου του σχολείου, καθώς και τη Wikipedia.]
Το τωρινό κτίριο ξεκίνησε το 1940 και -λόγω Β' Παγκόσμιου Πολέμου και Εμφυλίου- ολοκληρώθηκε το 1950.
|
|
μαθητικός πληθυσμός |
πληθυσμός χωριού |
|
|
1930 |
95 |
περίπου 750 |
Αναλογιστείτε πόσα παιδιά αντιστοιχούν
ανά οικογένεια! |
|
1931 |
125 |
800 |
|
|
|
|
|
|
|
1940 |
221 |
967 |
|
|
|
|
|
|
|
1950 |
2/θέσιο:
192 |
περίπου 890 |
Μεταπολεμική & μετεμφυλιακή περίοδος, μετανάστευση. |
|
1959 |
70 |
|
|
|
|
|
|
|
|
1971 |
178 |
1.074 |
|
|
|
|
|
|
|
1981 |
περίπου 70 |
1.007 |
|
|
|
|
|
|
|
1991 |
4/θέσιο:
περίπου70 |
1.152 |
|
|
1998 |
6/θέσιο |
|
Καλλίθηρο: έδρα Δήμου Ιτάμου |
|
|
|
|
|
|
2001 |
περίπου 60 |
1.114 |
|
|
2008 |
47 |
|
|
|
|
|
|
|
|
2010 |
|
|
Η οικονομική κρίση φέρνει στη Σέκλιζα
παιδιά από γύρω χωριά που κλείνουν τα σχολεία τους. |
|
2011 |
περίπου 60 |
928 |
|
|
|
|
|
|
|
2021 |
περίπου 50 |
|
|
Το δάσος βελανιδιάς στο λαγκάδι μας θυμίζει πως τα δέντρα μπορούν να ξεπεράσουν τους αιώνες και να δούνε στη σκιά τους ζωές πολλών ανθρώπων να περνούν ως και να επαναλαμβάνονται σε κύκλο.
Το δέντρο της βελανιδιάς χρειάζεται πολλά χρόνια μέχρι να φτάσει να παράγει καρπό. Φανταστείτε πόσων χρόνων είναι τα δέντρα του δάσους. Νεαρά δέντρα, όμως, βλέπουμε; Ανανεώνεται ο πληθυσμός;
Ανάμεσα στα πεσμένα φύλλα παρατηρεί κανείς νεαρά φυτά που προσπαθούν να μεγαλώσουν. Θα γλιτώσουν μάλλον από τα ζώα που πια δε βόσκουν στο χώρο, αλλά ίσως θυσιαστούν παρέα με τα ψηλά χορτάρια τον Μάιο για να γίνει ο χώρος επισκέψιμος.
Προφανώς χρειάζεται κάποιο σχέδιο που δεν υπάρχει (;!)
Είπα να τραβήξω ένα νεαρό φυτό, να το βάλω σε μια γλάστρα στο σπίτι. Δεν ξεκουνιόταν με τίποτα.
Και ποιος να θέλει μια βελανιδιά στον κήπο του; Στο πάρκο; Στην πλατεία; Σε ένα δημόσιο χώρο; (Είναι μία στο δρόμο προς το Κοιμητήριο, σχετικά νεαρή για το είδος της: μνημείο φύσης!) Αργεί, χρόνια πολλά για να μεγαλώσει κι έχει τεράστιο ριζικό σύστημα.
Έτσι κερδίζεται η αιωνιότητα;!
